Analiza gry ofensywnej Reprezentacji Hiszpanii U-17 podczas zwycięskiego turnieju na Mistrzostwach Europy U-17 w Chorwacji.
Współpraca pomiędzy napastnikiem, a bocznym obrońcą.
Szukanie strefy za obrońcami poprzez wejście z głębi pola.
Współpraca dwóch zawodników w celu stworzenia sytuacji bramkowej.
Absorbowanie obrońcy przez napastnika, co umożliwia dojście do sytuacji innemu zawodnikowi.
Concepto de tercer hombre w dosłownym tłumaczeniu oznacza koncepcję trzeciego człowieka. Jest to sposób na progresję w ataku, tak aby stworzyć przewagę w ataku pozycyjnym. Głównym czynnikiem, który umożliwia realizację tej koncepcji jest stworzenie odpowiedniej struktury, w której występują trzej zawodnicy, podanie wzdłuż boiska oraz „gra na ścianę”.
W przypadku braku możliwości zagrania do najbliższego zawodnika, spowodowanego kryciem przeciwnika, istnieje możliwość dostarczenia podania w inny sposób. Zawodnik (1) szuka innego zawodnika (2), tak aby zawodnik (3) ostatecznie otrzymał piłkę.
Koncepcja ta pozwala na dostarczenie piłki zawodnikowi, który jest dobrze ustawiony i posiada dużo wolnego miejsca, mijając linie przeciwnika. Wykorzystanie trzeciego człowieka nie jest łatwe. Bardzo ważne jest trzymanie dobrych odległości, odpowiedni timing oraz ustawienie w trójkącie, co ułatwi realizację akcji. Należy również pamiętać aby zawodnicy nie byli ustawieni w jednej linii.
Ponadto koncepcja ta pozwala na uniknięcie kontrataku przeciwnika przy stracie piłki. Bardzo ważne jest, jeżeli istnieje taka możliwość, żeby próbować podania do dalszego zawodnika, zamiast podania do najbliższego. Johan Cruyff powtarzał, żeby zawsze na początku szukać podania pomiędzy linie, które pozwala na progresję ataku.
Koncepcja „trzeciego człowieka” pozwala stworzyć linię podania poprzez wsparcie od trzeciego zawodnika. Jeśli 5 chce zagrać do 10, musi najpierw podać do 11, ponieważ przeciwnik z nr 8 uniemożliwia linię podania. W tym przypadku krótkie podanie jest niemożliwe, dlatego należy szukać dalszego zawodnika i próbować gry na ścianę.
„Podanie wzdłuż boiska nie wiąże się z ryzykiem, gdyż posiadasz zawodników znajdujących się za linią piłki”
Louis Van Gaal
„Ten sposób gry pozwala na stworzenie przewagi za plecami przeciwnika, który próbuje odebrać piłkę”
Juanma Lillo
Dlaczego Marco Asensio będzie najlepszy na świecie?
19.09.2015r.
Jestem na meczu w San Sebastian Real Sociedad gra z Espanyolem. Jeden z lepszych meczów, które miałem okazję zobaczyć, w którym ostatecznie zwyciężyli goście z Barcelony 2-3. Oprócz świetnego widowiska, od razu rzuca się w oczy jeden zawodnik- wypożyczony z Realu Madryt do Espanyolu, młodziutki Marco Asensio. W tym meczu nie strzelił bramki, nie zanotował asysty, ale popisał się kilkoma zagraniami, które świadczyły o jego ogromnym potencjale.
Po meczu napisałem do Kibu (asystent Jana Urbana, II trener Śląska Wrocław), że Marco to niezły grajek i że będzie najlepszy na świecie. Odpisał: ,,rzeczywiście jest bardzo dobry, ale grając w takich drużynach jak Real czy Barcelona, trzeba być bardzo mocnym mentalnie. Oby się sprawdziło!’’
Marco Asensio urodził się w 1996 roku na Balearach, wychował się w holendersko-baskijskiej rodzinie. Ojciec pochodzący z Kraju Basków, zawsze marzył, żeby jego syn zagrał w barwach Athleticu Bilbao. Matka pochodząca z Holandii, zmarła gdy Marco miał 15 lat. To wydarzenie niezwykle wpłynęło na osobowość młodego Hiszpana. Dlatego też, Asensio po zdobyciu gola zawsze spogląda w górę, dedykując bramki, zmarłej matce. Swoją młodość spędził na Majorce, grając w drużynach młodzieżowych. Jeszcze w sezonie 2014/2015 mieszkał z bratem i ojcem grając w lokalnej drużynie, do czasu gdy oficjalnie stał się zawodnikiem Realu Madryt. Z perspektywy czasu 4 mln euro wydane przez Królewskich to śmieszna kwota, biorąc pod uwagę ile ten zawodnik daje drużynie.
Jego najbliżsi zgodnie podkreślają, że Marco to niezwykle skromna i pracowita osoba, między innymi te cechy prowadzą go na szczyt. To jakim jest człowiekiem widać chociażby po jego zachowaniu podczas prezentacji w Realu Madryt.
https://www.youtube.com/watch?v=FlITHM1ZzAY
Dlaczego będzie najlepszy na świecie ?
Marco Asensio to zawodnik ofensywny, który jest niezwykle wszechstronny. Potrafi zagrać w środku pola na pozycji nr 10, nr 8, bądź jako fałszywy napastnik. Jest niezwykle kreatywny, wybiera najlepszą z dostępnych możliwości. Idealny zawodnik do gry kombinacyjnej, inteligentny, dużo widzi na boisku, wie kiedy przyspieszyć grę, a kiedy przytrzymać piłkę. Dodatkowo ma nisko zawieszony środek ciężkości, dlatego też ciężko jest mu odebrać piłkę.
Zarówno w Realu jak i w reprezentacji Hiszpanii jest ustawiany na pozycjach nr 7 bądź nr 11. Tutaj może wykorzystać swoją szybkość oraz świetny dribling, który pozwala wygrywać wiele pojedynków 1v1. Uważam, że więcej daje drużynie z prawej strony gdy ma możliwość schodzenia do środka i zakończenia akcji strzałem na bramkę.
Jednakże z lewej strony jest również bardzo niebezpieczny o czym świadczą jego liczne asysty z tego sektora boiska.
Marco nie jest typem zawodnika, który daje drużynie tylko jakość w ofensywie. Pracuje w obronie, żeby odzyskać piłkę i stworzyć sytuację bramkową. Dlatego też jest niezwykle skuteczny podczas kontrataków.
No i ta jego lewa noga … , najlepsza na świecie.
Aby zostać najlepszym piłkarzem na świecie, nie wystarczy mieć talent i umiejętnie go wykorzystywać na boisku. Marco to osoba z odpowiednią mentalnością, żeby odnieść sukces. Cały czas się rozwija, konsekwentnie zmierza do określonych celów.
17.06.2017r.
Minęły prawie dwa lata i znowu widziałem go na żywo w Gdyni na meczu Hiszpania-Macedonia U-21. Niesamowity, tym razem strzelił hat-tricka. Warto było przejechać z Warszawy ponad 300 km, żeby zobaczyć przyszłego zdobywcę Złotej Piłki.
Źródło zdjęcia:http://www.elespanol.com/deportes/futbol/20170617/224478020_0.html
Analiza fazy przejścia z ataku do obrony na przykładzie drużyny Atletico Madryt w sezonie 2016/2017.
Zatrzymanie kontrataku poprzez przewidywanie „użytecznych stref”.
Odbudowanie ustawienia przy otwartych bocznych obrońcach.
Wzajemna asekuracja poszczególnych zawodników.
Reakcja po stracie oraz antycypacja sytuacji boiskowych.
Płynne przejście do odpowiedniego ustawienia w obronie.
W dniach 8.09.2014r.- 26.09.2014r. przebywałem na stażu w klubie CA Osasuna Pampeluna. To właśnie w tej akademii zostali wyszkoleni tacy piłkarze jak: César Azpilicueta, Javi Martínez, Nacho Monreal, Raúl García czy Mikel Merino. Dzięki uprzejmości Kibu Vicuny przez trzy tygodnie miałem możliwość obserwowania treningów pierwszej drużyny, prowadzonej przez trenera Jana Urbana.
Drużyna polskiego szkoleniowca pracowała według metodologii ATR, która wyróżnia trzy rodzaje makrocykli: Acumulación, Transformación y Realización. Pierwszy okres (akumulacja) to czas na rozwój m.in. siły maksymalnej czy wytrzymałości tlenowej oraz poprawę techniki, zwracając uwagę na korekcję błędów. W następnym etapie (transformacji) staramy się przenieść wypracowany potencjał na warunki meczowe, skupiając się na aspektach techniczno-taktycznych. Dodatkowo kładziemy nacisk na trening o wysokiej intensywności oraz poprawę techniki na zmęczeniu. Ostatni okres to (realizacja) czyli czas rozgrywek. Głównym celem jest jak najlepsze wykorzystanie wypracowanego potencjału oraz odpowiednia regeneracja przed meczami. Czas trwania poszczególnych makrocykli zależy od wielu czynników, m.in. długości sezonu, okresu przygotowawczego bądź stopnia zaawansowania zawodników.
Ponadto, kilka rzeczy po pobycie dało mi do myślenia. Jedną z nich był trening na siłowni w dniu meczu. Drużyna grając mecz o 22 w Copa del Rey, o 10 miała trening na siłowni, aby pobudzić organizm przed meczem. Na treningach często stosowano podział na mniejsze grupy, na przykład podział na formację lub na zawodników, którzy potrzebowali popracować nad danym elementem. Na przykład: obrońcy pracowali nad wyprowadzeniem piłki, linia pomocy nad dośrodkowaniami, zaś napastnicy nad sytuacjami finalizacji. Już w trakcie rozgrzewki często wprowadzane były schematy rozegrania akcji, zwracając uwagę na automatyzmy podczas wykonywania. Oglądając treningi widać dobry kontakt trenera Jana Urbana z zawodnikami. Polski szkoleniowiec dużo z nimi rozmawia, często żartując, co sprawia, że relacja na linii trener-zawodnik jest bardzo mocna.
Oprócz treningów pierwszej drużyny, uczestniczyłem również w zajęciach drużyn juniorskich, gdzie moją uwagę przykuła metodologia periodyzacji taktycznej. Poniżej opiszę podstawowe założenia na przykładzie mikrocyklu drużyny U-16, prowadzonej przez Mirosława Trzeciaka. Przedstawię 4 jednostki treningowe z uwzględnieniem, że mecz odbywa się w sobotę. Dwie z nich poniedziałek i piątek są tzw. recuperativos(regeneracyjne) i dwie, środa i czwartek są adquisitivos (nabywcze).
Trening I- Poniedziałek
Pierwszy trening związany z regeneracją aktywną, po sobotnim meczu i niedzielnej regeneracji pasywnej. Ćwiczenia powiązane z naszym modelem gry, jednak nie wprowadzamy nowych rozwiązań. Niska intensywność, wydłużony czas odpoczynku oraz pobudzenie regeneracji fizjologicznej jak i emocjonalnej.
Trening II- Środa
Drugi treningi w tygodniowym mikrocyklu, pierwszy z tzw. nabywczych, związany z siłą i szybkością. Realizowany na zmniejszonej przestrzeni, z ograniczoną ilością graczy. Ćwiczenia o maksymalnej intensywności w krótkim czasie, aby napięcie mięśni było jak największe. Proporcja pracy do odpoczynku wynosi aż 1 do 4. Duża aktywacja mięsni poprzez różnego rodzaju skoki czy strzały na bramkę.
Trening III- Czwartek
Następny trening z tzw. nabywczych, który odbywa się na dużej powierzchni wraz ze zwiększoną liczbą zawodników. Zwiększamy ciągłość i długość ćwiczeń, pracujemy głównie nad wytrzymałością. Angażując jak największą ilość graczy w dane ćwiczenie, ćwiczymy działania zbiorowe zarówno w ofensywie jak i defensywie w zależności od tego jakie mamy założenia taktyczne.
Trening IV- Piątek
Ostatni trening, który służy jako regeneracja aktywna po czwartkowym treningu. Ćwiczenia głównie bez udziału przeciwnika o niskiej intensywności. Można pracować jeszcze nad szybkością oraz wprowadzać ćwiczenia strzeleckie. Trening ten ma na celu powtórzenie nauczonych elementów, przypominamy stałe fragmenty gry.
Brakuje źródeł w języku polskim na temat periodyzacji taktycznej, porównując do Hiszpanii czy Portugalii. Spotkałem się również z opiniami, że metodologia ta nie przyjęłaby się w naszym kraju, gdyż polska piłka opiera się głównie na aspektach fizycznych. Nasi zawodnicy przyzwyczajeni są do wysokich obciążeń i ciężko byłby zaproponować im treningi głownie oparte o grę. Można na przykład łączyć elementy periodyzacji z przygotowanie fizycznym, aby nasi zawodnicy czuli się jak najlepiej. Jednakże jak twierdzi Jose Mourinho, z czym w pełni się zgadzam, ważne jest to ,aby dany zawodnik był szybki, silny bądź wytrzymały w swoim modelu gry, a nie w sytuacjach poza meczowych jak np. na bieżni czy siłowni. Co z tego jeżeli mamy doskonałe wyniki w warunkach wyizolowanych, skoro nie możemy tego w odpowiedni sposób wykorzystać na boisku.
