Analiza SD Eibar

Fantastyczny sezon w wykonaniu SD Eibar. 80 pkt to najlepszy dorobek punktowy w historii tego klubu. Duży szacunek i uznanie dla pracy Gaizki Garitano. Zachęcam do zapoznania się z analizą gry jego zespołu.

Podstawowa struktura bez piłki to 4231, zaś główna idea to wysoki pressing na połowie przeciwnika, który ma na celu odbiór piłki i atak wertykalny. Ukierunkowują pressing w bardzo inteligentny sposób, przede wszystkim w boczne sektory gdzie, rywal ma problem z wyprowadzeniem piłki.

W wielu sytuacjach struktura 4231 przekształca się w 442, tak aby zrealizować jeszcze bardziej agresywny pressing, ustawienie bardziej frontalne i przesunąć wyżej linię obrony. Presują w sposób parzysty, podejmując większe ryzyko jeżeli chodzi o doskok pressingowy. Chcą nie tylko wygrywać pojedynki w obronie, ale również przewidywać użyteczne strefy.

Struktura bezpieczeństwa 4+2 ułatwia zamykanie środkowych korytarzy, utrzymanie odległości oraz zachowanie równowagi w obronie. W momencie kiedy przeciwnik wychodzi spod pressingu, drużyna bardzo szybko się reorganizuje, stawiając jako priorytet obronę strefy w pobliżu osi środkowej boiska i zostawia więcej miejsca na zewnątrz.

Linia obrony nie zawsze składa się z 4 obrońców, w trakcie wielu spotkań dokonywały się płynne zmiany na 5 obrońców, bardzo szybko reagując na zachowanie przeciwnika, tak aby zaburzyć jego strukturę w ofensywie. Drużyna jest bardzo plastyczna jeżeli chodzi o zmiany ustawienia oraz planu meczowego.

Jeden z kluczowych aspektów tego zespołu to zachowanie równowagi w obronie. Zawodnicy okupują przestrzeń w sposób bardzo racjonalny i dzięki temu są efektywni grając bez piłki. Przesuwają się w bardzo uporządkowany sposób, co niezwykle utrudnia zmianę ciężaru gry drużyny przeciwnej.

Duży procent odbiorów piłki był wynikiem intensywnego pressingu tuż po stracie. Zespół ustawiony bardzo kompaktowo, co w dużej mierze ułatwia realizację tego zachowania. Pobudzenie mentalne jest na bardzo wysokim poziomie, przede wszystkim podczas pierwszych 3,4 sekund tuż po stracie piłki.

Inna z pozytywnych cech tej drużyny to zarządzanie dalszymi strefami. Przygotowanie, antycypacja oraz zabezpieczenie. W wielu przypadkach, boczni obrońcy decydują się, żeby wyskoczyć ze swojej strefy, tak aby przewidywać strefy, które mogą być użyteczne.

Środkowi obrońcy są bardzo odważni w swoich działaniach defensywnych. Wychodzą ze swoich stref, dbając o asekurację w korytarzach zewnętrznych. Reszta zawodników koryguje ustawienie, tak aby zamknąć wolne strefy oraz aby drużyna zawsze była dobrze zrównoważona.

Zawodnicy są w stanie się poświęcić do granic swoich możliwości jeżeli chodzi o grę obronną, realizując bardzo istotne powroty. Odległość pomiędzy bocznym obrońcą, a skrzydłowym jest niewielka. Ofensywny środkowy pomocnik jest ustawiony na przedpolu, tak aby zbierać przypadkowe piłki. Z drugiej strony, napastnik jest przygotowany na kontrę i ruch na wolne pole za plecy obrońców.

Zespół bardzo dobrze dopracowany jeżeli chodzi o sfg w obronie. Okupują wolne przestrzenie w sposób bardzo racjonalny. Wysokość oraz szerokość linii dobrze uregulowana. Agresywność oraz stanowczość, tak aby oddalić ryzyko. 

Jeżeli chodzi o wyprowadzenie piłki, to w wielu przypadkach decydują się na szukanie dalszych zawodników, mijając linie drużyny przeciwnej. Za pomocą kilku krótkich podań wiążą rywali, żeby stworzyć wolną przestrzeń w dalszych strefach. Następnie, bardzo często wykorzystują koncepcje trzeciego człowieka i dzięki temu jeden ze środkowych pomocników może rozpocząć prowadzenie piłki już bezpośrednio w kierunku bramki drużyny przeciwnej.

Inne zachowanie, które jest dosyć powtarzalne na połowie własnej to zejście jednego ze środkowych pomocników w boczny sektor. Poprzez obniżenie swojej pozycji, boczny obrońca może przesunąć się wyżej, zaś skrzydłowy schodzi do środka, stwarzając możliwość na otrzymanie podania pomiędzy liniami.

W przypadku gdy, drużyna przeciwna stara się zneutralizować strefę środka pola, zostawiając bardzo mało wolnych przestrzeni, Eibar stara się wyprowadzić piłkę wykorzystując bocznych obrońców. Zawodnik ten, obniżając swoją pozycję, jest w stanie otrzymać podanie w komfortowych warunkach, posiadając więcej czasu i miejsca na decyzję w którym kierunku dokonać progresji w ataku.

Ponadto, bardzo dobrze wykorzystują boczne sektory, nawet jeśli przeciwnik zostawia mało wolnych przestrzeni. Współpraca pomiędzy bocznym obrońcą, a skrzydłowym jest na bardzo wysokim poziomie. Często wykorzystują podanie na zewnątrz z rotacją do środka, szukając przestrzeni za plecami bocznego obrońcy. Dobre wykonanie tego narzędzia, powoduje duże zaskoczenie i dezorganizację w szykach obronnych drużyny przeciwnej.

Gra bezpośrednia jest bardzo efektywna ze względu na grę na różnych wysokościach. Są przygotowani na różne możliwości, co zwiększa prawdopodobieństwo wygrania drugiej piłki. Zarówno jeżeli chodzi o przedłużenie piłki głową i ruch na wolną przestrzeń jak i zebranie drugiej piłki, tak aby rozpocząć dynamiczne prowadzenie.

Większość sytuacji bramkowych stwarzana jest po grze w bocznych sektorach. Jest to możliwe dzięki dobremu wiązaniu w środku pola, gdzie środkowi pomocnicy mają zdolność do dłuższego utrzymania się przy piłce. Następnie, zawodnicy ofensywni wchodząc w pole karne wykorzystują przewagę pozycyjną.

Kilka bramek w tym sezonie padło po uderzeniach zza pola karnego. Eibar posiada zawodników z dobrym strzałem z dystansu oraz również graczy dynamicznych, którzy dobrze szukają wolnych przestrzeni. Poprzez to zachowanie, obrońcy mają wątpliwości czy wyskoczyć do gracza z piłką czy obniżać ustawienie chroniąc strefy za plecami.

Wykorzystanie momentów na efektywny kontratak były kluczowe w tym sezonie, jeżeli chodzi o stwarzanie sytuacji bramkowych. Ruchy bez piłki powodujące skupienie uwagi przeciwnika oraz unikanie podania w kierunku najbliższego zawodnika powodują, że kontrataki są jeszcze bardziej nieprzewidywalne.

Gra ofensywna Eibaru oparta jest na dośrodkowaniach. Nie tylko tylko pod kątem jakości tego elementu technicznego, ale również pod kątem okupowania stref w polu karnym. Zachowania takie jak: typ ruchu w pole karne, różne wysokości czy timing są bardzo dobrze dopracowane. I przede wszystkim, przygotowanie na zebranie drugiej piłki na przedpolu.

Stałe fragmenty gry w ataku dały bardzo dużo punktów w tym sezonie. Jako dobry przykład może posłużyć następujący wariant. Dośrodkowanie na drugi słupek, zaś zawodnik rozpoczyna ruch z wysokości pierwszego słupka. Realizuje ruch okrężny, próbując oddać strzał na bramkę lub dogrywając piłkę do lepiej ustawionego partnera.