Opublikowano Dodaj komentarz

Analiza systemu 1-3-2-2-2-1 drużyny Girona FC

Girona FC to z całą pewnością jedna z największych niespodzianek tego sezonu w La Liga, a na szczególną uwagę zasługuje ustawienie beniaminka z Katalonii. Drużyna Pablo Machina gra ustawieniu 1-3-2-2-2-1. Oprócz trzech środkowych obrońców dysponuje dwoma wahadłowymi, którzy mają niezwykle ofensywne parametry. W środku pola często uzyskują przewagę liczebną ze względu na występowanie dwóch środkowych pomocników oraz dwóch ofensywnych pomocników/fałszywych skrzydłowych. Dodatkowo posiadają napastnika, który umożliwia grę bardziej bezpośrednią. Ciężko jest znaleźć drużynę w europejskim futbolu, która gra w taki sposób oraz wdraża podobne koncepcje na boisku.

Jednym z podstawowych założeń tej drużyny jest dominacja gry, bez narażania się na zbędne ryzyko. Ze względu na to, podczas wyprowadzenia piłki środkowi obrońcy unikają podań w środkowej strefie (Juanpe, Bernardo, Ramalho), korzystając z ofensywnego ustawienia bocznych obrońców (Maffeo oraz Palacio). Kiedy jeden z bocznych obrońców przekroczy wraz piłką połowę boiska, stara się ją dostarczyć do jednego ze środkowych pomocników (Granell oraz Pons) bądź ofensywnych pomocników/fałszywych skrzydłowych (Portu oraz Borja Garcia). Innym sposobem wyprowadzenia piłki jest bezpośrednia gra na napastnika Stuaniego, który ma za zadanie utrzymać piłkę bądź przedłużyć ją na jednego z wbiegających ofensywnych graczy. Wymienione sposoby wyprowadzenia piłki pozwalają uniknąć niepotrzebnych strat na własnej połowie z czym wiele drużyn w La Liga ma problem.

Przekraczając połowę boiska drużyna z Katalonii stara się stworzyć przewagę liczebną w środkowej strefie. Ze względu na występowanie czterech pomocników w środku pola oraz schodzeniu do gry Stuaniego, Girona jest w stanie zdominować tę strefę. Wynika to również z potencjału poszczególnych zawodników. Pere Pons, potrafi utrzymać się przy piłce i przyciągnąć do siebie kilku przeciwników, tak aby stworzyć wolną przestrzeń dla pozostałych graczy. Jest to gracz świetnie wyszkolony technicznie, niezwykle inteligentny, który rozumie grę oraz jest bardzo kreatywny. Obok niego występuje Granell, który jest niezwykle efektywny w ataku pozycyjnym ze względu na świetne podanie lewą nogą. Jest to graczy nieco bardziej defensywny, który potrafi zapewnić równowagę w środku pola. Prawy z ofensywnych pomocników Portu, jest niezwykle szybki oraz niebezpieczny z piłką przy nodze, bardzo skuteczny w kontrataku. Zaś Borja Garcia to zawodnik niezwykle efektywny, który potrafi świetnie znaleźć wolną przestrzeń pomiędzy bocznym a środkowym sektorem. Najbardziej wysuniętym graczem jest napastnik Christian Stuani, świetnie grający głową oraz doskonale czytający grę, w szczególności w okolicach pola karnego. Jego zmiennikiem jest kenijski napastnik Olunga, który również może być skuteczny (w ostatnim meczu z Las Palmas zanotował hat-tricka).

Ze względu na specyficzne ustawienie Girona FC również konstruuje akcję poprzez boczne sektory. W momencie gdy jeden z bocznych obrońców jest w posiadaniu piłki jeden ze środkowych pomocników schodzi do gry, a ofensywny pomocnik rusza w stronę bocznego sektora (dlatego też nazwałem ich fałszywymi skrzydłowymi). Te ustawienie pozwala na współpracę w trójkącie poprzez koncepcję z zewnątrz do środka na zewnątrz. Bardzo często sytuacje te kończą się dośrodkowaniem w pole karne, które są niezwykle niebezpieczne dla przeciwnika ze względu na ilość graczy wbiegających w tę strefę.

Oprócz niezwykle skutecznej gry w ataku drużyna Girony charakteryzuje się efektywną grą w obronie. Ofensywni gracze są w stanie odebrać piłkę na połowie przeciwnika ze względu na agresywność, odpowiednie ustawienie oraz ukierunkowanie pressingu w odpowiednią strefę. Celem wysokiego pressingu jest nie tylko odbiór piłki, ale ograniczenie czasu na podjęcie decyzji obrońcom drużyny przeciwnej, co w rezultacie powoduje stratę piłki przez rywala. Z drugiej strony zawodnicy, którzy nie biorą udziału bezpośrednio w pressingu są dobrze ustawieni, zapewniając równowagę w obronie (przede wszystkim dwaj środkowi pomocnicy oraz trójka środkowych obrońców).

Drużyna z Katalonii potwierdziła również, że jest w stanie świetnie grać w pressingu średnim zamykając środkowy sektor boiska, co okazało się kluczem do zwycięstwa nad Realem Madryt w tym sezonie. Poprzez przewagę liczebną oraz zmniejszenie odległości w tej strefie byli w stanie zanotować wiele przechwytów. Warto również wspomnieć o trójce środkowych obrońców, którzy ustawiają się bardzo dobrze w polu karnym, zamykając wolne przestrzenie oraz wygrywając większość pojedynków główkowych.

Ponadto stałe fragmenty gry to bez wątpienia element nad którym sztab szkoleniowy katalońskiej drużyny poświęca wiele czasu. Widać to po wachlarzu rozegrań, zarówno podczas rzutów rożnych oraz rzutów wolnych. Jest to element gry, w którym mogą zaskoczyć przeciwnika oraz być niezwykle skuteczni.

Podsumowując, z przyjemnością ogląda się drużynę z Girony ze względu na to w jak nietypowy sposób stwarza sytuację bramkowe. Ponadto jest to drużyna świetnie zorganizowana w obronie, która charakteryzuje się efektywnym przejściem z ataku do obrony. Zespół ten zachowuje równowagę podczas ataku, przygotowując się do obrony. Cieszy fakt, że drużyna składająca się z zawodników młodych, bądź mało znanych, którzy poprzez realizację założeń taktycznych są w stanie rywalizować z najlepszymi zespołami z La Liga. Bez wątpienia duża w tym zasługa trenera Pablo Machina, który w przyszłości może objąć jedną z topowych europejskich drużyn.

Źródła zdjęć:

http://futbola.es/1718j032/

http://www.elbernabeu.com/articulo/futbol/presidente-girona-desvela-felicitacion-florentino-perez/20171029191902037380.html

 

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *